بلاگ

در عصر دیجیتال و فناوری ارتباط  پر سرعت و پایدار در شبکه‌ها بسیار ضروری است. هر چند بسترهای فیبر نوری جایگزین بسیاری از کابل‌های مسی شده اند اما همچنان توزیع شبکه از سوئیچ‌های Access تا Endpointها با کابل های مسی و کانکتورهای مرتبط با آن است. در این متن سعی شده تا راهنمای جامع و کاربردی برای نصب کیستون‌های Cat5e و Cat6 را ارائه دهیم تا بتوان عملکرد شبکه را بهبود بخشیم. 

Keystone Jack Termination Basics

قبل از اقدام برای نصب و اتصال جک‌های Keystone Cat5e/Cat6، بسیار مهم است که درک کاملی از RJ45 keystone jack و نقش آن‌ در ایجاد یک ارتباط پایدار و قابل اعتماد داشته باشیم. درک درست از کیستون RJ45 این اطمینان را ایجاد می‌کند تا اتصالات صحیح و عملکرد شبکه بهبود یابد. 

Keystone Jacks چیست؟

جک‌های کیستون به عنوان اتصالات یا کانکتورهای Modular در شبکه سازی و ترمینه کردن به کابل‌های شبکه (Ethernet cables) و اتصال آن‌ها به wall plates یا پچ پنل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این اتصالات در انواع مختلفی مانند کیستون‌های شبکه طراحی و تولید می‌شوند. ناگفته نماند که این کیستون‌ها با استانداردهای مربوط به کابل‌های شبکه Cat5e ،Cat6 و Cat6a هماهنگ هستند که معمولا شامل هشت پین (8P8C) هستند. جک‌های Keystone RJ45 برای اتصالات شبکه پایدار و با سرعت بالا ضروری هستند و از اتصال سیم‌ها به پین‌ها برای انتقال سیگنال‌های مناسب و داده‌ها در تنظیمات شبکه محلی استفاده می‌شوند.

Keystone Cat5e برای سرعت‌های 1000Mbps (1Gbps) رتبه بندی شده‌اند و اغلب برای شبکه‌های خانگی و مشاغل کوچک بسیار مناسب هستند از طرفی Keystone Cat6 برای سرعت‌های تا 10Gbps رتبه بندی شده و برای شبکه‌های پر سرعت همانند شبکه‌هایی که در مشاغل بزرگ یا Data Centerها هستند مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر دو نوع جک Keystone RJ45 در انواع رنگ‌ها و پیکربندی‌ها برای تطبیق با نیازهای مختلف طراحی و تولید شده‌اند.

استانداردهای سیم کشی T568A و T568B

T568A و T568B دو استاندارد سیم‌کشی کابل شبکه هستند که ترتیب 8 رشته سیم با رنگ های مختلف را در اتصال با کانکتور و یا کیستون مشخص می کند. این استانداردها پین‌های مخصوصی را برای هشت سیم درون کابل اترنت تعریف می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که کابل‌ها در نصب‌های مختلف به طور یکنواخت وصل می‌شوند.

اصلی‌ترین تفاوت بین استانداردهای T568A و T568B ترتیب اتصال سیم‌ها به پین‌های اتصال‌دهنده RJ45 است. استاندارد T568A تخصیص پین متفاوتی برای پین‌های 1 و 3 دارد نسبت به استاندارد T568B (همانطور که در زیر نشان داده شده است.)

تفاوت بین استانداردهای T568A و T568B

در استاندارد T568A، پین‌ها به شرح زیر می‌باشند:

1. سفید - سبز
2. سبز
3. سفید - نارنجی
4. آبی
5. سفید - آبی
6. نارنجی
7. سفید - قهوه‌ای
8. قهوه‌ای

و در استانداردT568B  ترتیب پین‌ها به شرح زیر است:

1. سفید - نارنجی
2. نارنجی
3. سفید - سبز
4. آبی
5. سفید - آبی
6. سبز
7. سفید - قهوه‌ای
8. قهوه‌ای

هر دو این استانداردها برای اتصال کابل‌های اترنت استفاده می‌شوند، اما اغلب کاربران از استاندارد T568B استفاده می‌کنند و در بسیاری از نصب‌های اترنت، استفاده از آن توصیه می‌شود.

انواع RJ45 Keystone Jacks

کانکتورهای کیستون بسیار متنوع هستند زیرا انواع متعددی از آن‌ها را می‌توان بر روی یک پچ پنل نصب نمود. این کیستون‌ها به شکل‌های unshielded و shielded در بازار عرضه می‌شوند. هر کدام از کیستون‌های RJ45 دارای برچسب و ترتیب رنگ منحصر به فرد هستند. سه نوع رایج این کیستون‌ها عبارتند از:

دو جفت استاندارد در سمت راست و دو جفت متغیر در سمت چپ وجود دارد. استاندارد A در ستون مرکزی و استاندارد B در سمت چپ قرار دارد. هر دو استاندارد A و B برای سمت راست جک اعمال می‌شود. جعبه تک رنگ که گوشه پایین سمت راست نشان دهنده سیم رنگ ثابت با نوار سفید است؛ جعبه سفید با نوک رنگی نشان می‌دهد سیم سفید با نوار رنگی است. (تصویر شماره 1)

استانداردهای A و B در هر دو طرف جک با کد رنگ در مرکز قرار دارد. کدهای استاندارد A و B در قسمت بیرونی جک با استاندارد A در بالا و استاندارد B در پایین برچسب‌گذاری شده‌اند. (تصویر شماره 2)

کدهای استاندارد A و B در قسمت بیرونی جک با استاندارد A در بالا و استاندارد B در پایین برچسب‌گذاری شده‌. جعبه جامد نمایانگر سیم جامد با نوار سفید است در حالی که جعبه با نوار مورب سفید که از وسط می‌گذرد، نشان دهنده سیم سفید با نوار رنگی می‌باشد. (تصویر شماره 3)

برچسب و ترتیب رنگ‌‌های انواع کیستون‌ها

ابزارهای مورد نیاز برای Cat5e/Cat6 Termination

حال که به درک پایه‌ای از keystone jackها دست یافته‌اید می‌بایست ابزارها و مواد اساسی برای ترمینه کردن و نصب کیستون‎‌های Cat5e و Cat6 را تهیه نمایید. در زیر لیستی از آنچه نیاز خواهید داشت آورده شده است:

1. کابل شبکه Cat5e یا Cat6
2. کیستون شبکه Cat5e یا Cat6
3. آچار پانچ
4. روکش بردار
5. آچار پرس کانکتور
6. تستر شبکه
7. کیستون باکس دیواری یا پچ پنل شبکه

راهنمای Cat5e and Cat6 Termination 

گام اول:

با استفاده از ابزار روکش بردار مقداری از روکش کابل را بردارید:

کابل را وارد ابزار برش کنید و کف پوشش را برداشته و فقط مقدار کافی از آن را برای ترمینه کردن به جفت‌ها (حدود 1 تا 1.5 اینچ کافی است) برداشته و پوشش را خم کنید، و قطعه برش‌شده را به صورت دستی یا با استفاده از ابزار برش، از کابل جدا کنید.

گام دوم:

هر جفت سیم را خم کنید تا هر گونهripcord ، binder و یا cross-web filler آشکار شود. در صورت وجود، این‌ها را حذف کنید و فقط جفت‌های چرخیده را باقی بگذارید. cross-web filler را در نزدیکی پوشش کابل برش دهید. کابل‌ها را مطابق با استاندارد سیم‌کشی تراز کنید و پوشش کابل را نزدیک به انتهای کانکتور نگه دارید. اطمینان حاصل کنید که کانکتورهای، wall plates و patch panel استفاده شده، با درجه کابل سازگار باشند.

گام سوم:

پیچش‌های جفت سیم‌ها را نزدیک به اتصال حفظ کنید. برای جلوگیری از تداخلات نزدیک به انتها کابل‌های Cat5e ،Cat6 و Cat6a را 0.5 اینچ باز کنید. سیم‌ها را وارد شکاف ترمینال قرار دهید و چرخش سیم‌ها را در طرح سیم‌کشی T568B حفظ کنید.

گام چهارم:

هنگام استفاده از ابزار punch-down اطمینان حاصل کنید که به صورت صاف و برش به سوی بیرون قرار گرفته باشد تا سیم‌ها به طور کامل در ترمینا‌های IDC قرار گیرد.

نصب کیستون‌های Cat5e و Cat6 یک فرآیند ساده است که می‌تواند عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه را تا حد زیادی افزایش دهد. با پیروی از این راهنما و استفاده از ابزارهای مناسب می‌توانید اتصال پایدار با سرعت بالا را برای تمام نیازهای شبکه‌ای خود تضمین کنید. 

همانطور که می دانید دو نوع اصلی کابل فیبر نوری وجود دارد: تک حالته (Single Mode) و چند حالته (Multimode). گرچه  هر دو آنها در اغلب موارد کار یکسانی را انجام می‌دهند، اما روش های مختلف ساخت، هر یک از آنها را برای کاربرد و بودجه های خاص مناسب تر می‌کند و این دلیل مهمی است که انتخاب کابل‌های فیبر نوری تک حالته و چند حالته در هنگام راه‌اندازی شبکه یکی از ملاحظات مهم باشد.

به طور خلاصه، کابل‌های تک حالته برای مسافت طولانی و زمانی که یکپارچگی سیگنال از اهمیت بالایی برخوردار باشد، مناسب تر و معمولاً گران‌تر از کابل‌های چند حالته می باشند. انواع مختلفی از کابل‌های فیبر نوری تک و چند حالته وجود دارد که می‌توان آن‌ها را طراحی شبکه مورد توجه قرار داد.

برای کمک به تصمیم گیری در مورد نوع کابلی که برای پروژه خود نیاز دارید، در این مقاله همه نکاتی که باید در مورد کابل های فیبر نوری تک حالته و چند حالته بدانید آورده شده است.

کابل فیبر نوری تک حالته و چند حالته چیست؟

کابل های فیبر نوری تک حالته و چند حالته دو نوع مختلف کابل فیبر نوری هستند که در موارد کاربردی متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرند. کابل های تک حالت معمولاً با یک تار شیشه ای در هسته خود ساخته می شوند که منجر به هسته باریک تر کابل و یکپارچگی سیگنال قوی تر در فواصل بیشتر می شود. در دو نوع  کابل های OS1 و OS2 تقسیم می‌شوند که به ترتیب برای مصارف داخلی (Indoor) و خارجی (Outdoor) طراحی شده اند و البته کابل های OS2 طول کابل و پهنای باند بیشتری را ارائه می‌دهند.

کابل‌های چند حالته هم دارای یک تار شیشه‌ای در هسته است که قطر آن نسبت به تک حالته بیشتر بوده و امکان  همزمان چندین جریان داده را فراهم می‌کند. قطر بیشتر هسته موجب می شود که انکسار نور در سراسر کابل بوجود آید، سیگنال را سریعتر تضعیف کند و کابل های چند حالته را انتخابی برای طی مسافت کوتاه مناسب می‌سازد. این نوع کابل نیز به انواع مختلفی تقسیم می شوند شامل: OM1، OM2، OM3، OM4 و OM5.

کابل‌های OM1 و OM2 کم‌هزینه‌ترین هستند، اما کمترین عملکرد را برای کابل‌های فیبر نوری چند حالته ارائه می‌کنند. OM3، OM4 و OM5 به تدریج توانایی بیشتری دارند و فاصله بین فیبر تک حالته و فیبر چند حالته را از بین می‌برند. OM5  قابلیت انتقال سیگنال نوری با چند طول موج مختلف را دارا می باشد.

مقایسه سینگل مود و مالتی مود: تفاوت های کلیدی

تفاوت کلیدی هنگام مقایسه کابل‌های فیبر تک حالته با چند حالته، هسته کابل است. در حالی که کابل‌های تک حالت دارای یک رشته شیشه‌ای به اندازه حدود 9 میکرومتر در هسته خود هستند، کابل مالتی مود تاری به قطر 62.5 میکرومتر یا 50 میکرومتر دارند. این نابرابری فیزیکی چیزی است که منجر به تفاوت عملکرد و کاربردهای مختلف برای هر نوع کابل می شود.

به لطف سیگنال متمرکز کابل های تک حالته، آنها می توانند سیگنال را در طی چندین مایل بدون نیاز به تکرار یا تقویت آن ارسال کنند. کابل های OS1 می توانند سیگنال را تا حدود یک مایل و نیم حمل کنند، در حالی که کابل های OS2 می توانند تا 125 مایل برسند. از آنجایی که کابل‌های فیبری تک حالته OS2 با در نظر گرفتن استفاده در فضای باز طراحی شده‌اند و برای اطمینان از اینکه هیچ مشکلی در این طول زیاد ایجاد نمی‌شود، با طراحی هسته مارپیچی منحصر به ‌فرد با لوله‌های نیمه سخت اضافی در اطراف هسته که به کابل اجازه می‌دهد بدون ایجاد کشش بر روی الیاف شیشه در هسته آن خم شود، ساخته شده‌اند.

کابل های تک حالت معمولا  سرعت تبادل دیتا بین 1 تا 10 گیگابیت در ثانیه را فراهم می‌کنند. از نظر تئوری ممکن است که آنها بتوانند در پهنای باند بسیار بالاتری اجرا شوند، اما مشخصات معمول آنها را به 10 گیگابیت در ثانیه در انتهای مسیر محدود می کند. کابل های تک حالته، به ویژه کابل های OS1، معمولاً در شبکه های داده دانشگاه، شبکه های مخابراتی و شبکه های انتقال تلویزیون استفاده می شوند. کابل های OS2 نیز در این موارد و همچنین از یک شبکه بک هال (Backhaul) فراگیر استفاده می شود.

در مقابل، کابل‌های چند حالته فقط می‌توانند مسافت بسیار کوتاه‌تر یک کابل را پشتیبانی کنند. کابل های قدیمی OM1 فقط به 100 فوت (حدود 30 متر) محدود می شوند، در حالی که OM2 اتصال با کیفیت بالاتری را ارائه می دهد و می تواند تا 260 فوت (حدود 79 متر) را پشتیبانی کند. پهنای باند آنها تقریبا با کابل های تک حالت قابل مقایسه است و بسته به طول کابل بین 1 گیگابیت بر ثانیه تا 10 گیگابیت در ثانیه ارائه می شود.

کابل‌های فیبر نوری چند حالته OM3 می‌توانند کابل‌های طولانی‌تر را تا 1000 فوت (300 متر) مدیریت کنند، در حالی که OM4 و OM5 می‌توانند کابل‌های 1300 فوتی را با سرعت 10 گیگابیت بر ثانیه فراهم کنند. هر سه همچنین قادر به انتقال با پهنای باند بسیار بالاتر هستند: در برخی موارد تا 100 گیگابیت بر ثانیه. با این حال، ارائه چنین توان عملیاتی مستلزم یک کابل کوتاه‌تر است که حتی توانمندترین کابل‌های OM4 و OM5 در حداکثر پهنای باند فقط به 500 فوت (150 متر) محدود می‌شوند.

مقایسه انواع کابل‌های مالتی مود و سینگل مود 

کابل‌های چند حالته OM1 و OM2 در برخی موارد می‌توانند توسط نور LED به جای لیزر هدایت شوند، که برد و عملکرد و همچنین هزینه آنها را محدود می‌کند. با این حال، کابل‌های OM2 با بهینه‌سازی لیزری نیز در دسترس هستند که محدوده و پهنای باند موجود را بهبود می‌بخشد.

برای تشخیص این کابل های مشابه، اما کاملاً متمایز، معمولاً یک نوار رنگی منحصر به فرد به آنها داده می شود.

• کابل های فیبر چند حالته OM1 ژاکت های بیرونی نارنجی یا خاکستری دارند.
• کابل های OM2 نارنجی هستند.
• کابل OM3 اغلب یک ژاکت فیروزه ای یا آبی دارد.
• به کابل‌های OM4 ژاکت بیرونی بنفش یا آبی داده می‌شود.
• کابل‌های OM5 معمولاً سبز لیمویی هستند.
• هر دو کابل تک حالته OS1 و OS2 دارای جلیقه زرد هستند که به آنها کمک می کند تا از نمونه های چند حالته خود متمایز شوند.

تفاوت نهایی در بحث فیبر حالت تک در مقابل چند حالته، هزینه است. کابل‌های تک حالته OS1 و OS2 گران‌ترین هستند، در حالی که کابل‌های چند حالته به طور کلی ارزان‌تر هستند. با این حال، تفاوت قیمت در آنجا مشخص تر است، زیرا کابل های OM5 به قیمت کابل OS2 نزدیک می شوند، در حالی که OM1 بسیار مقرون به صرفه تر است.

آیا کابل فیبر نوری چند حالته بهتر است؟

در بحث مقایسه فیبر تک حالته و چند حالته، یک کابل وجود ندارد که بهترین باشد، اما برخی هستند که برای شرایط خاص مناسب تر هستند.

اگر نیاز دارید کابل فیبر نوری را در مسافت وسیعی اجرا کنید، هیچ بحثی وجود ندارد که کابل‌های فیبر OS2 تک حالته بهترین ابزار برای این کار هستند. اما اگر به دنبال کابل‌های کوتاه‌تر با طول تنها چند صد فوت هستید، کابل‌های چند حالته نه تنها پهنای باند فوق‌العاده‌ای را در فواصل کوتاه‌تر ارائه می‌دهند، بلکه این کار را با قیمت ارزان‌تر نیز انجام می‌دهند.

مهم است که همه کابل‌های فیبر چند حالته را با هم قاطی نکنید! زیرا تفاوت‌های فاحشی بین کابل‌های OM1 و OM5 وجود دارد. فقط کابل‌های OM3، OM4 و OM5 می‌توانند پهنای باند 40 گیگابیت بر ثانیه و 100 گیگابیت بر ثانیه را مانند کابل‌های OS2 ارائه دهند، حتی اگر در فواصل بسیار کوتاه‌تر باشند.

با در نظر گرفتن این موضوع، در صورت انتخاب، اغلب بهتر است از کابل‌های OM4 یا OM5 به جای کابل‌های OS1 هنگام اجرای کابل‌های کوتاه‌تر در مکان‌های داخلی استفاده کنید. در آن صورت، کابل های فیبر چند حالته را می توان «انتخاب بهتر» در نظر گرفت. با این حال، هیچ جایگزینی برای پهنای باند و ثبات سیگنال کابل فیبر نوری تک حالته OS2 وجود ندارد.

انتخاب کابل فیبر نوری مناسب

نکته اصلی هنگام بررسی کابل فیبر نوری این است که کدام نوع را انتخاب کنید. یک حالت در مقابل کابل فیبر چند حالته بحثی است که می توانید با در نظر گرفتن طول(های) کابل مورد نیاز و همچنین پهنای باند لازم به آن ارجحیت دهید. اگر از حداکثر پهنای باند 10 گیگابیت بر ثانیه در طول های کمتر از دو مایل راضی هستید، پس می توانید کابل های فیبر نوری OS1 یا OM1 و OM2 را انتخاب کنید. برای پهنای باند بیشتر در فواصل کوتاه‌تر، OM3، OM4 و OM5 گزینه‌های معتبری هستند و احتمالاً مقرون‌ به ‌صرفه‌ترین راه‌حل را برای طراحی شبکه به شما می‌دهند.

اگر به دنبال چندین مایل کابل کشی فیبر نوری هستید یا به سادگی قوی ترین راه حل های شبکه را می خواهید، کابل های فیبر نوری تک حالته OS2 احتمالا بهترین گزینه برای شما هستند.

هرچند این تمام چیزی نیست که باید در نظر بگیرید. کابل‌های تک حالته و چند حالته‌ای وجود دارند که با درجه بندی ژاکت‌های مختلف برای عبور از دیوارها یا بین طبقات ساختمان ارائه می‌شوند. اگر به این ویژگی ها نیاز ندارید، به دنبال کابل‌های فیبر با درجه‌بندی استاندارد غیر رسانا (OFNR) باشید که در بیشتر موارد، از جمله هنگام عبور از بین طبقات، باید خوب کار کند.

برای حفاظت بهتر در برابر آتش، کابل‌های فیبر نوری درجه‌بندی پلنیوم (Plenum) با نوع ژاکت Low Smoke Zero Halogen (LSZH) عرضه می‌شوند که به این معنی است که حتی اگر آتش‌سوزی شود، دود یا ترکیبات هالوژنی بسیار کمی تولید می‌کند. همچنین دو کابل فیبر سیمپلکس و دوبلکس وجود دارد که دارای کانکتورهای تک یا دوتایی در هر طرف هستند. اگر مطمئن نیستید که به کدام یک نیاز دارید، همیشه می توانید فقط یک کابل دوبلکس بخرید و اگر در نهایت به سیمپلکس نیاز دارید، از یکی از کانکتورها استفاده کنید.

همچنین باید در نظر بگیرید که کابل فیبر نوری شما به چه نوع کانکتوری نیاز دارد. بر خلاف پچ کابل‌های مسی که تقریباً به طور کلی با کانکتورهای RJ45 در انتها عرضه می‌شوند، پچ‌کابل‌های فیبر نوری می‌توانند با طیف وسیعی از کانکتورها عرضه شوند. کانکتورهای LC وجود دارند که رایج‌ترین و تا حدودی کوچک‌تر از کانکتورهای SC مشابه خود هستند و معمولاً در کابل‌های فیبر نوری تک حالته یافت می‌شوند.

کانکتورهای SC یک طراحی قدیمی تر و بزرگتر هستند و مکانیزم قفل دارند که می تواند آنها را محکم تر کند.

به ندرت کانکتورهای فیبر نوری ST را پیدا خواهید کرد که اندازه ای مشابه کانکتورهای SC دارند اما مکانیزمی به سبک سرنیزه ای دارند. همچنین کانکتور MTP وجود دارد که معمولاً در مراکز داده و شبکه های خانگی پیشرفته استفاده می شود.

همانطور که می‌دانید تقاضا برای تجربه‌ی آنلاین مانند ویدیوهای با کیفیت 4K/8K، کلاس‌ها‌ و جلسات آنلاین، ویدیو کنفرانس‌ها و بازی‌های آنلاین به طور چشمگیری رو به افزایش است و کاربران به دنبال افزایش پهنای باند هستند. به همین علت اپراتورها با چالش روبرو هستند که چگونه نیازهای متنوع کاربران را برآورده کنند در حالی که هزینه، پهنای باند و پایداری را، به ویژه در فواصل طولانی در نظر بگیرند. در پاسخ به این تقاضاها، XGS-PON  به عنوان یک راهکار برای ارتقای ظرفیت و عملکرد شبکه به وجود آمد. در ادامه با ما همراه باشید تا اطلاعات بیشتری در مورد XGS-PON در اختیارتان قرار دهیم.

سیر تکاملی فناوری PON

PON (Passive Optical Network)، یک فناوری ارتباطات فیبرنوری است که طراحی شده تا خدمات اینترنت با سرعت بالا را به کاربران نهایی ارائه دهد. این فناوری از گروه Full Service Access Network (FSAN) منشأ گرفته است، که منجر به ایجاد فناوری Asynchronous PON (APON) براساس استانداردهای ITU-T شده است. APON با استفاده از حالت انتقال ناهمزمان (ATM) برای ارتباطات جایگزین گزینه‌های گران‌قیمت‌تر شد. با پیشرفت فناوری، Broadband PON (BPON) ظاهر شد، که به سرعت توسط Ethernet PON (EPON) جایگزین شد. پس از آن، Gigabit PON (GPON) با ارائه پهنای باند بیشتر و خدمات چندمنظوره به وجود آمد. GPON به دلیل خدمات سه‌گانه (Voice, Video, Data)  و ارائه QoS یک جایگزین مقرون به صرفه‌ برای EPON است.

در سال‌های اخیر، فناوری XGS-PON (شبکه پسیو نوری 10 گیگابایتی متقارن) به طور کامل توسعه یافته و با دارا بودن پهنای باند بالا به شهرت رسیده است. این فناوری با ارائه پهنای باند بالا و ارتباط سریعتر‌ در مقایسه با EPON  و GPON، پشتیبانی از نرخ داده‌های متقارن تا 10Gb/s با QoS یکپارچه آن را به یک راهکار مقرون به صرفه‌ تبدیل کرده است.

اجزای شبکه XGS-PON

XGS-PON OLT

از مهمترین اجزای PON، از جمله XGS-PON، دستگاه OLT قرار دارد که در سایت مرکزی ارائه‌دهندگان خدمات پهنای باند واقع شده است. به علت استفاده از تقسیم کننده‌های فیبر نوری (اسپلیتر فیبر نوری) دستگاه OLT XGS-PON به‌طور موثر داده‌های یکسان را به تمامی ترمینال‌های شبکه نوری (ONTs) ارسال می‌کند. حداکثر فاصله قابل پشتیبانی برای ارائه سرویس توسط XGS-PON صد کیلومتر می‌باشد و می‌تواند به 256 مشترک سرویس‌دهی نماید.

XGS-PON ONT/ONU

با استفاده از اسپلیترهای فیبر نوری می‌توان در مسیر Downstream داده‌ها را برای 128 دستگاه ONT تامین نمود که طبق استاندارد IEEE به عنوان ONU شناخته می‌شوند. همانطور که می‌دانید ONT به مودم‌های فیبر نوری اطلاق می‌شود که برای مصارف خانگی و یا شرکت‌های کوچک استفاده می‌شود در صورتی که دستگاه ONU نوع دیگری از مودم‌های فیبر نوری است که تعداد پورت‌های بیشتری دارد و اغلب این دستگاه برای سازمان‌ها و ارگان‌ها با تعداد کاربران بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پیشرفت‌های اخیر در Packaging ،Optic و طراحی تراشه، هزینه ONTهای 10GPON را به طور قابل توجهی کاهش داده و آن‌ها را به سطح ONTهای GPON نزدیک‌تر کرده است. XGS-PON ONTs از انعطاف پذیری بالایی برخوردار است و قطعات سخت افزاری مشترک را برای کاربرد‌های FTTH و 5G فعال می‌کند. ناگفته نماند که با افزایش سرعت XGS-PON عملکرد شبکه بهبود یافته است.(برای اطلاعات بیشتر در مورد 10GPON می‌توانید به مقاله راهنمای کامل 10GPON و نمای کلی GPON مراجعه کنید.)

+XGS-PON SFP

ماژول فیبر نوری استفاده شده در XGS-PON توانایی ارسال 10Gbps در مسیر Downstream و Upstream را دارد و از کوپلرهای WDM که در داخل آن تعبیه شده استفاده می‌کند و Dataها را بر روی یک تار فیبر نوری ارسال و دریافت می‌نماید. بدیهی است که این ماژول‌های فیبر نوری از طول موج 1577nm در مسیر Downstream و 1270nm در مسیر Upstream پشتیبانی می‌کند.

ویژگی‌های XGS-PON

افزایش بهره‌وری شبکه (Enhanced Network Efficiency):

XGS-PON به طور قابل توجهی پهنای باند داده را در فواصل بلند نسبت به GPON یا سایر راه‌حل‌های point-to-point افزایش می‌دهد. با افزایش پهنای باند در XGS-PON می‌توان هزینه‌ها را در زیرساخت‌های شبکه فیبر نوری کاهش داد و پوشش دهی وسیعی را برای کاربران فراهم آورد.

Improved Reliability:

XGS-PON انعطاف‌پذیری و استحکام شبکه را از طریق معماری point-to-multipoint روی فیبر نوری افزایش می‌دهد.

پشتیبانی از پهنای باند گسترده (Expanded Bandwidth Support):

XGS-PON با سرعت 10Gbps به ارائه دهندگان خدمات پهنای باند این امکان را می‌دهد تا نیازهای برنامه‌های کاربردی با پهنای باند بالا را برآورده کنند و دسترسی به اینترنت پر سرعت را برای کاربران نهایی فراهم می‌کند.

کاهش تاخیر Reduced Latency:

XGS-PON  با به حداقل رساندنLatency، عملکرد شبکه را بهبود می‌بخشد و ویژگی‌هایی را برای برنامه‌هایی که به Latency کمتری نیاز دارند مانند streaming media و cloud computing ارائه می‎‌دهد که این امر منجر به رضایت کاربر و پاسخگویی آسان‌تر می‌شود. 

امنیت پیشرفته (Advanced Security):

شبکه XGS-PON دارای فناوری رمزگذاری پیشرفته است که امنیت داده‌های کاربران را تقویت می‌کند، همچنین از شبکه‌های ارائه دهندگان خدمات در برابر حملات مخرب یا دسترسی غیر مجاز محافظت می‌کنند. 

 XGS-PON نشان از یک پیشرفت و انقلاب در فناوری شبکه است که محدودیت‌های پهنای باند نسخه‌های قدیمی را بر طرف کرده و اتصال فوق سریعی را تعریف نموده. تکامل فناوری PON و اجزای XGS-PON  که شامل OLT ، ONT/ONU  و +SFP می‌باشد بر ارائه خدمات اینترنت پر سرعت تاکید دارد. با افزایش عملکرد، شبکه پایدار، پشتیبانی از پهنای باند افزایش یافته، کاهش Latency و امنیت پیشرفته ،  XGS-PONبه عنوان یک راه حل مقرون به صرفه نوید دهنده سرعت بالا و اتصال بهبود یافته است. این فناوری نقش مهمی در شکل دادن به آینده اتصال دیجیتال در صنایع مختلف دارد.

TR-069 توسط Broadband Forum که قبلاً با نام انجمن DSL شناخته شده است و آخرین اصلاحات نسخه این گزارش می‌باشد. اصولاً این پروتکل مدیریت CPE یا CWMP را تعریف می‌کند. در ابتدا CWMP برای حمایت از ارائه دهندگان خدمات اینترنت پهنای باند به منظور ارائه و مدیریت تجهیزات CPE (تجهیزات مشتری در محیط‌های خانگی و شبکه‌های کسب و کار) توسعه یافت.

قبل از پرداختن به TR-069 بهتر است با اصطلاحات زیر آشنا شویم:

ACS: یک عنصر شبکه در معماری ارائه دهندگان پهن باند اینترنتی است که پشتیبانی از پیکربندی خودکار تجهیزات CPE را ارائه می‌دهد.

CPE :CPE، منظور تجهیزات محل مشتری است و هر دستگاهی که تحت TR-069 فعالیت می‌کند شامل managed internet Gateway Devices، managed LAN-side end می‌باشد. تمامی CPEها صرفه نظر از bridge، روتر، مودم، gateway ،set-top boxes و تلفن‌های VOIP، از مفهوم آدرس IP در لایه‌ی سوم شبکه برای ارتباط با یک ACS استفاده می‌کنند هر دستگاه CPE فقط می‌تواند در یک زمان با یک سرور تعامل داشته باشد. همچنین CPEها می‌توانند مودم‌های فیبر نوری باشند در صورتی که اپراتورهای ارائه دهنده خدمات فیبر نوری، سرور TR-069 داشته باشد می‌تواند مودم‌ها را از راه دور پیکربندی و کانفینگ نماید.

به طور کلی TR-069 ارتباط بین سرور پیکربندی خودکار یا ACS و یک یا چند نقطه پایانی CWMP، که به طور معمول در دستگاه‌هایی در معماری شبکه خانگی کاربران واقع شده‌اند، را مشخص می‌کند و این کار با استفاده از یک سری فراخوانی‌های Remote Procedure Calls یا RPCها انجام می‌شود که در زیر به طور مفصل توضیح داده شده است.

RPC چیست؟

RPC مخفف فراخوانی از راه دور است و یا می‎‌توانید مکانیزمی را بگویید که:

• CPE با پارمترهای خواندن/نوشتن در ACS پیکربندی می‌شود.
• گزارش‌های مربوط به CPEها

بطور کلی، دو روش RPS تعریف شده است. یکی برای ACS و دیگری برای CPE. همچنین چندین روش عمومی نیز وجود دارد که توسط هر دو ACS و CPE پشتیبانی می‌شود. در زیر روش RPC برای CPE آورده شده است:

• GetRPCMethods
• SetParameterValues
• GetParameterValues
• GetParameterNames
• SetParameterAttributes
• GetParameterAttributes
• AddObject
• Delete Object
• Reboot
• Download

همچنین روش RPC برای ACS:

• Inform
• GetRPCMethods
• Transfer Complete

اجزای عملکرد TR-069

نمودار زیر به روشنی عملکردهای اصلی TR-069 را توصیف می‌کند. 

برای TR-069، تعداد زیادی TR تعریف شده است. نمودار زیر همه آن‌ها را توضیح می‌دهد. این انواع داده‌ها هستند که بین ACS و سرور عمل می‌کنند و یک لیست از مدل‌ها بر اساس TRها تعریف شده است.

هنگامی که CPE یک جلسه TCP را با ACS آغاز می‌کند، یک اتصال امن برای ارتباطات بیشتر اختصاص داده می‌شود. جسله توسط CPE آغاز شده تا پیام‌های RPC را ارسال کند و HTTP نیز از این ارتباط پشتیبانی می‌کند. در پاسخ HTTP، ACS به طور اساسی تأییدیه را به عنوان یک Inform Response ارسال می‌کند. به عبارت دیگر، این یک پاسخ برای پیام RPC دریافت شده است که ارتباط دو طرفه را نشان می‌دهد.

CPE تا زمانی که جلسه آغاز شود، به صورت مداوم پیام‌های RPC را ارسال می‌کند. بنابراین، برای جلوگیری از دریافت پیام‌های بیشتر RPC ،CPE یک HTTP Post خالی را ارسال می‌کند که نشان می‌دهد جلسه به زودی آغاز خواهد شد و صبور باشید. در پاسخ، ACS فراخوانی‌های رویه از راه دور را به CPE ارسال می‌کند، مانند "GetParameterValues".

CPE در پاسخ به ACS" ،GetParameterResponse" را ارسال می‌کند که حاوی داده‌هایی است که از CPE درخواست شده است. برای دریافت بیشتر RPC در طول همان جلسه که ابتدا توسط ACS مسدود شده بود، ACS" ،SetParameterValues" را ارسال می‌کند تا وضعیت CPE را تغییر دهد. جلسه پس از اتمام تبادل پیام‌های RPC پایان می‌یابد. ACS پاسخ HTTP خالی ارسال خواهد کرد به همان شکل که CPE HTTP Post خالی ارسال می‌کند تا جلسه را پایان دهد.

به طور تقریبی 85% از افرادی که در کشورهای توسعه یافته زندگی می‌کنند به اینترنت دسترسی دارند. دسترسی تمامی افراد به اینترنت ملزم به افزایش پهنای باند است که با استفاده از فناوری 10GPON می‌توان به این امر دست پیدا کرد. 10GPON نسخه‌ی پیشرفته GPON و مخفف عبارت 10Gbps Passive Optical Network می‌باشد. 10GPON به افراد، شرکت‌ها و سازمان‌ها این امکان را می‌دهد تا از سرعت و عملکرد بالاتری در اتصال به اینترنت بهره‌مند شوند. همچنین با استفاده از این فناوری می‌توان دانلود و آپلود فایل‌ها، پخش ویدیو با کیفیت بالا را بی وقفه انجام داد. 

مروری بر GPON

شبکه‌های فیبرنوری با استفاده از انواع مختلفی از استانداردهای PON عمل می‌کنند. PON مخفف Passive Optical Network است و به طور کلی، دیتا را از طریق کابل‌های فیبر نوری ارسال می‌کند. استاندارد PON انواع مختلفی دارد که یکی از آن‌ها GPON است. 

سیستم GPON یک نوع شبکه است که با استفاده از فناوری فیبرنوری کار می‌کند. این امکان را به خانه‌ها یا کسب و کارها می‌دهد که به اینترنت با سرعت بالاتر از قبل دسترسی داشته باشد.

GPON به معنای Gigabit Ethernet PON است. تلفن و دیتا در GPON با استفاده از ATM (Asynchronous Transfer Mode) ارسال می‌شوند و مخفف عبارت Gigabit Ethernet PON می‌باشد. با استفاده از فناوری GPON تمامی داده‌ها و اطلاعات اعم از صوت، تصویر با کمک ATM (Asynchronous Transfer Mode) ارسال می‌شوند. استفاده از فناوری GPON از EPON (Ethernet passive optical network) بسیار بهتر است. چرا که در روش GPON پهنای باند افزایش پیدا کرده و سرعت downstream و upstream به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. 

نحوه عملکرد GPON

همانطور که در بالا اشاره کردیم GPON یکی از انواع شبکه‌های ارتباطی است که از فناوری فیبرنوری برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کند. این فناوری از دستگاه‌ها و تجهیزات فیبرنوری و فناوری PON استفاده می‌کند تا داده‌ها را از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر منتقل کند. عملکرد اصلی GPON به شرح زیر است:

1. ارتباط بین OLT و ONT/ONU: در یک شبکه GPON، OLT با ONT یا ONU در ارتباط است. دستگاه OLT مسئول ارسال داده‌های دیجیتال از ISP به ONT/ONU می‌باشد و ONT/ONU مسئول تبدیل داده‌های نوری به داده‌های الکتریکی و بالعکس است.
2. استفاده از اسپلیترهای فیبر نوری: فناوری GPON از اسپلیترهای فیبر نوری در شبکه توزیع فیبر نوری استفاده می‌کند تا امکان انتقال داده‌ها از یک فیبر به چندین مکان فراهم شود. همچنین اسپلیترها از سیگنال نوری استفاده می‌کنند تا داده‌ها را به مقصدهای مختلف هدایت نمایند.
3. انتقال داده‌ها با سرعت بالا: GPON از سرعت‌های بالای انتقال داده استفاده می‌کند که به کاربران امکان می‌دهد از اینترنت با سرعت بالا بهره‌مند شوند. این سرعت‌ها معمولاً در حدود ۱ گیگابیت بر ثانیه است و به سرعت‌هایی مانند 2/49Gbps برای ارسال و 1/244Gbps برای دریافت داده‌ها می‌باشد.
4. پشتیبانی از خدمات چندگانه: GPON قابلیت پشتیبانی از خدمات چندگانه را دارد، به این معنی که می‌تواند همزمان به چندین کاربر مختلف خدمات مختلفی را ارائه دهد، مانند اینترنت، تلفن و تلویزیون و... . این امکان با استفاده از قابلیت‌های متعدد ارتباطی و امنیتی GPON ممکن می‌شود.

برای درک بیشتر مطلب فوق به مثال زیر توجه کنید:

فرض یک ارائه‌دهنده خدمات اینترنت (ISP) دارید. ISP شما از طریق دستگاه OLT یک سیگنال ارسال می‌کند و این نقطه، شروع GPON است. تمامی خدماتی که توسط ISP به شما ارائه می‌شود از طریق فناوری GPON و دستگاه OLT است. داده‌ها از طریق شبکه توزیع فیبر نوری Optical Distribution Network (ODN) عبور می‌کنند. این فرآیند تا جایی ادامه پیدا می‌کند که تا داده‌ها به اسپلیترهای فیبر نوری برسند. اسپلیترهای فیبر نوری سیگنال‌های نوری را به چندین سیگنال تقسیم نموده و آن‌ها را به مقصد مورد نظر هدایت می‌کنند. (برای اطلاعات بیشتر در مورد اسپلیتر می‌توانید به مقاله اسپلیتر فیبرنوری چیست؟ نحوه کارکرد اسپلیتر و انواع آن مراجعه کنید). در نهایت این سیگنال‌ها به ONT/ONUها می‌رسند.

اصول عملکرد 10GPON

استاندارد تایید شده توسط IEEE برای 10GPON استاندارد 10G-EPON 802.3av می‌باشد. در سال ۲۰۱۰ سازمان بین‌المللی مخابرات متحد (ITU)  دو استاندارد برای 10GPON را تعیین نمود. این اتحادیه آن‌ها را با  استانداردهای asymmetrical و symmetrical تعیین کرد.

Asymmetrical 10GPON یا XG-PON1 در یک شبکه دسترسی به خدمات کامل (FSAN) دارای سرعت 10Gbps Downstream و سرعت 2.5Gbps Upstream است. FSAN یک استاندارد صنعتی است که توسط انجمن بین‌المللی (ITU-T) تعیین شده است و اصلی ترین وظیفه آن توسعه استانداردها و تکنولوژی‌هایی است که به ارائه خدمات تلفن، داده، ویدئو و سایر خدمات از طریق یک شبکه دسترسی یکپارچه و یکسان امکان‌پذیر می‌باشد. 

Symmetrical 10GPON یا XG-PON2 دارای سرعت 10Gbps در هر دو جهت یعنی Downstream و Upstream است. 10GPON از طول موج‌های مختلفی برای Downstream و Upstream نسبت به GPON استفاده می‌کند، بنابراین هر دو سیستم می‌توانند روی همان فیبر کار کنند. طول‌موج‌ها برای Upstream: 1,577nm و برای Downstream: 1,270nm است.

" به 10Gpon نامتقارن XGPON  و به 10GPONهای متقارن XGSPON گفته می‌شود."

ویژگی‌های 10GPON

1. پهنای باند بالا: 10GPON امکان ارائه پهنای باند بسیار بالا را فراهم می‌کند که چهار برابر سریع‌تر از تکنولوژی GPON می‌باشد.
2. پشتیبانی از مشتریان با نیازهای بالا: تکنولوژی امکان ارائه خدمات با پهنای باند بالا به مشتریانی که نیاز به پهنای باند بیشتری دارند مانند شرکت‌ها یا واحدهای مسکونی با تراکم بالا را فراهم می‌کند.
3. مدیریت ترافیک بهتر: باتوجه به افزایش پهنای باند بالا در 10GPON به راحتی می‌توان بهترین مدیریت ترافیک را برای ارائه خدمات به مشتریان در شرایط پرترافیک ارائه داد.
4. کاهش Latency: فناوری 10GPON دارای Latency کمتری است به همین علت امکان ارائه خدمات با کیفیت بالا و استفاده از برنامه‌ها و خدمات بدون وقفه به راحتی فراهم می‌شود.

همانطور که اشاره کردیم 10GPON یک فناوری ارتباطات فیبر نوری است که پهنای باند بالا و سرعت بالا را برای کاربران فراهم می‌کند. این فناوری، نسخه پیشرفته‌تری از استاندارد GPON است که توانایی ارائه پهنای باند چهار برابر سریع‌تر از GPON را دارد. همچنین از طریق 10GPON، امکان ارائه خدمات برای شرکت‌ها یا واحدهای مسکونی با تراکم بالا، وجود دارد. 

شرکت HUAWEI که از مطرح‌ترین شرکت‌های تولید کننده‌ی مخابرات است و در ایران هم اغلب مراکز مخابراتی و اپراتورهای فیبر نوری از این برند معتبر و قدرتمند استفاده می‌کنند. 

OLTهای هواوی در دو سری MA5600 و MA5800 طراحی و تولید شده‌اند و تمرکز اصلی شرکت هواوی بر روی سری MA5600 است که معمولا GPON و EPON بوده است و در شاسی‌های پر ظرفیت مثل MA5600T قابلیت 10GPON غیر متقارن را فراهم کرده‌اند. اما در سری MA5800 علاوه بر پشتیبانی از GPON از طریق کارت‌های سرویس همانند GPLF، GPHF و GPSF تمرکز اصلی ارائه سرویس‌های 10GPON از طریق کارت‌های XGBD، XGHD، XGSF، XSHF، TWHD و ... است.

نکته مهم در مورد شرکت HUAWEI این است که این شرکت کارت‌های دو منظوره‌ای طراحی و تولید نموده است که بر روی OLTهای سری MA5800X را می‌توان فعال نمود. این کارت‌ها به کارت‌های COMBO معروف هستند و می‌توانند سرویس‌های GPON و 10GPON را ارائه دهند. 

کابل های فیبر نوری MTP®/MPO دارای کانکتورهای چند کور (Multi Core) هستند که عملکردی سازگارتر و قابل اعتمادتری را در کابل کشی پر تراکم و با افت کم ارائه می دهند. بنابراین به بخش جدایی ناپذیر از انتقال داده 40G/100G در مراکز داده بزرگ تبدیل می‌شوند. از این رو، استانداردهای TIA سه نوع قطبیت فیبر MTP®/MPO را تعریف می کنند: نوع A، نوع B و نوع C. کابل های فیبر نوری MTP®/MPO با انواع مختلف قطبیت فیبر ممکن است، کاربردهای کابل کشی متفاوتی داشته باشند. در این مقاله به طور عمده کابل های فیبر نوری MTP®/MPO نوع B  و کاربردهای آنها را معرفی خواهیم کرد. برای راهنمای کامل قطبیت کابل های فیبر نوری MTP®/MPO، می توانید به مقاله " نحوه استفاده از ابزار مخصوص برای تغییر نری - مادگی و قطبیت کانکتور  MTP® PRO " مراجعه کنید.

فهرست مطالب

• بررسی اجمالی کابل فیبر نوری MTP®/MPO نوع B
• دسته بندی کابل فیبر نوری MTP®/MPO نوع B
• کاربردهای کابل فیبر نوری MTP®/MPO نوع B

بررسی اجمالی کابل فیبر نوری MTP®/MPO نوع B

درکابل MTP®/MPO نوع B از یک کانکتور key-up در هر دو انتهای آنها استفاده شده است. کابل MTP®  نوع B که اغلب به عنوان کابل MTP® 40 گیگابیت بر ثانیه شناخته می‌شود، بسیار پر کاربرد می‌باشند. این کابل را می‌توان به طور مستقیم بین ترنسیورهای فیبر نوری +40G QSFP خود وصل نمایید. همانطور که در نمودار مشاهده می‌کنید، چینش تارها در دوسر کابل نوع B "برعکس شده" است و پین 1 کانکتور اول را به پین 12 کانکتور دوم وصل می کنیم.

دسته بندی کابل فیبر نوری MTP®/MPO نوع B

کابل فیبر نوری MTP®/MPO نوع B را بر اساس نوع عملکرد می‌توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: کابل‌های ترانک MTP®/MPO و کابل‌های breakout MTP®/MPO-LC. کابل‌های ترانک MTP®/MPO بسته به نوع کانکتور، به نوع (مادگی-مادگی)، (مادگی-نر) و (نر-نر) تقسیم نمود. هنگام اتصال دو ترنسیور+40G SR4 QSFP به صورت موازی، فقط باید از کابل‌های (ماده-ماده) نوع B MTP®/MPO  استفاده شود.

توجه: کانکتورهای MTP®/MPO از نظر جنسیت می‌توانند به کانکتور ماده و کانکتور نر تقسیم شوند. کانکتور مادگی پین راهنما ندارد، در حالی که کانکتور نر دارای دو پین (دو زائده فلزی کوچک) راهنماست. اتصالات بین کانکتورهای فیبر نوری به طور دقیق با پین تراز می‌شوند و دو کانکتور MTP® که به هم متصل می‌شوند باید نر و مادگی باشند. 

تصویر1: جدول مشخصات کابل فیبر نوری MTP®/MPO  نوع B

تصویر 2: انواع کابل MTP® قطبیت نوع B

این جدول مشخصات فنی انواع کابل‌های فیبر نوری MTP®/MPO نوع B را نشان می‌دهد که معمولا در مراکز داده پر تراکم برای انتقال داده با سرعت ۴۰ تا ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه کاربرد دارند.

کاربردهای کابل فیبر نوری MTP®/MPO نوع B

به دلیل ساختار خاص کابل‌های MTP®/MPO نوعB، برای اتصال کانکتور نری  MTP®/MPO، معمولا به یک کابل فیبر نوری MTP®/MPO با کانکتور مادگی نیاز است. پین راهنمای کانکتور نری برای اطمینان از همراستایی است. و در واقع یک ویژگی مهم در طراحی کانکتورها است که برای اتصال صحیح و دقیق دو قطعه کانکتور به یکدیگر بسیار حیاتی است. این پین‌های راهنما وظیفه دارند تا همراستایی صحیح بین دو قطعه کانکتور را تضمین کنند. اتصال دو کانکتور مادگی یا دو کانکتور نری می‌تواند باعث افت نور یا آسیب به اتصالات فیبر شود. مثال‌های زیر بر کاربرد کابل‌های فیبر نوری MTP®/MPO نوع B با کانکتور مادگی تمرکز دارد.

اتصال مستقیم 40G به 40G: کابل ترانک MTP®/MPO نوع B مادگی به مادگی

به غیر از انتقال اطلاعات 40G که در بالا ذکر شد، همچنین از کابل‌های ترانک نوع B (مادگی به مادگی) می‌توان برای اتصال مستقیم سوئیچ به سوئیچ بدون استفاده از پچ پنل‌های فیبر نوری استفاده کرد. شکل زیر اتصال دو سوئیچ 40G سیسکو را با استفاده از کابل 12 فیبر MTP®  مادگی را نشان می‌دهد.

تصویر 3: کابل MTP 12 فیبر ماده به مادگی نوع B در اتصال 40G

با استفاده از یک آداپتور MTP®، می‌توان از یک کابل ترانک MTP® با قطبیت فیبر نوع B برای اتصال پچ پنل و یک ترنسیور QSFP+ SR4 استفاده کرد.

اتصال مستقیم 40G به 4×10.5Gbps: کابل‌های Breakout MTP® با قطبیت نوع B، کانکتور MTP® به کانکتور LC

چگونه می‌توان بین یک سوئیچ  40G و یک سوئیچ 10G اتصال برقرار کرد؟ این مشکل به راحتی با استفاده از یک کابل های MTP®-4xLC breakout مادگی نوع B قابل حل است. شکل زیر نشان می‌دهد که چهار ترانسیور(فرستنده گیرنده) 10GBASE-SR با یک ترنسیور 40GBASE-SR4 با یک کابل MTP®-4xLC breakout به طور مستقیم به هم متصل می‌شوند.

تصویر 4: کابل شکست 8 فیبر نوع B MTP®-LC در اتصال 40G

اتصال 40G به 40G: کابل‌های ترانک و کابل‌های MTP® Breakout نوع B

برای دستیابی به شبکه فیبر با کارایی بالا می‌توان از کابل MTP® Trunk و کابل Breakout با هم استفاده کرد. شکل ۵ اتصال ترنسیورهای 10GBASE-LR SFP+ را نشان می‌دهد که با یک کابل MTP® Trunk نوع B و دو کابل MTP® Breakout نوع B به هم متصل شده‌اند. این راه‌حل ایده‌آلی برای اتصال دو سوئیچ سیسکو 40G در یک مرکز داده با تکمیل اتصال مستقیم کابل‌های فیبر نوری MTP®  از طریق پچ پنل‌های فیبر نوری MTP®/MPO است، زیرا این راه‌حل نقش مهمی در ساده‌سازی کابل‌کشی و انجام انتقال داده پر سرعت فیبر نوری داشته‌ است.

تصاویر 5: نوع B MTP® Trunk کابل و کابل شکست در اتصال 10G

خلاصه

کابل فیبر MTP®/MPO Type-B با رابط چند کور(Core) منحصر به فرد خود، انتقال داده با سرعت بالا را تسهیل کرده است. شما می‌توانید با توجه به نیازهای مختلف کابل مناسب، رابط مناسب و روش اتصال صحیح را انتخاب نمایید. کابل های فیبر نوری MTP®/MPO  با 8 یا 12 کور نوع B  می تواند اتصال بین ماژول های 40G باهم یا 40G به 4 عدد 10G را انجام دهد.که این کار باعث صرفه جویی در فضای کابل کشی در مراکز داده شده و از همه مهمتر می تواند ارتباطات G۱۰۰/G۴۰ را به وسیله یک کابل MTP®/MPO انجام دهد.