کابل فیبر نوری

کابل فیبر نوری (Fiber Optic Cable) یک نوع کابل ارتباطی است که برای انتقال اطلاعات به وسیله نور استفاده می‌شود. این کابل‌ها از یک یا چند المنت فیبر نوری تشکیل شده‌اند که به صورت نازل و محافظت شده درون یک پوشش خارجی قرار دارند.

فیبر نوری درواقع یک رشته نازل از شیشه یا پلاستیک سخت است که نور در آن به صورت بازتاب داخلی حرکت می‌کند. این فیبرها دارای هسته مرکزی و پوسته خارجی هستند که نور را درون خود نگه می‌دارند و از انتشار آن خارج از فیبر جلوگیری می‌کنند. با استفاده از فیبر نوری، امکان انتقال داده‌ها با سرعت بالا، مقاومت بالا در برابر نویز و برداشت فاصله بزرگتر از کابل‌های مسی وجود دارد.

کابل‌های فیبر نوری معمولاً به دو نوع تقسیم می‌شوند:

1. Single-Mode Fiber (SMF): فیبر نوری سینگل مود به عنوان نوع کابلی استفاده می‌شود که تنها یک حالت نوری را برای انتشار نور استفاده می‌کند. این نوع فیبر برای انتقال داده‌ها در فواصل بزرگ (معمولاً بیشتر از ۱ کیلومتر) استفاده می‌شود، مانند ارتباطات طولانی مدت بین شهرها یا کابل‌های زیردریایی.

2. Multi-Mode Fiber (MMF): فیبر نوری مالتی مود برای انتقال داده‌ها در فواصل کوتاهتر (معمولاً تا چند صد متر) استفاده می‌شود. این نوع فیبر از چندین حالت نوری برای انتشار نور استفاده می‌کند. کابل‌های فیبر نوری مالتی مود معمولاً در شبکه‌های داخلی، مراکز داده و شبکه‌های کوتاه برد استفاده می‌شوند.

استفاده از کابل‌های فیبر نوری به دلیل سرعت بالا، پهنای باند بزرگ، مقاومت در برابر نویز و تشویش‌های الکترومغناطیسی، کاهش هزینه‌ها و امکان برداشت فاصله بزرگتر، در زمینه‌هایی مانند شبکه‌های ارتباطی، اینترنت، تلفن همراه و مراکز داده بسیار رایج است.